ปรากฏ-กาล ชีวิตของงานสถาปัตยกรรมผ่านกาลเวลา
เปลือกและพื้นผิวภายนอกนั้นไม่ใช่สิ่งเดียวที่สร้างความหมายและมีความสำคัญ
ต่องานสถาปัตยกรรม แต่ก็กลายเป็นประเด็นสำคัญที่ได้รับการถกเถียงกัน
ในโลกสถาปัตยกรรมนับตั้งแต่ เซมเปอร์ได้สร้างทฤษฎีแห่งเปลือก หรือ
Bekleidung Theory ขึ้น สถาปนิกในยุคต่อมา เช่น ออตโต วาคเนอร์ (Otto Wagner)
อดอล์ฟ โลส (Adolf Loos) เลอ คอร์บูซิเอร์ (Le Corbusier) คาร์โล
สคาร์ปา (Carlo Scarpa) ล้วนพยายามตีความความหมายของเปลือกหรือ Cladding
นี้ผ่านพื้นผิว
ภายนอกของงานสถาปัตยกรรม และก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่สถาปนิกทั้งสี่ จะกลายเป็นตัวละครเอก
ในหนังสือชื่อ On Weathering, The Life of Buildings in Time เล่มนี้ที่กล่าวถึงชีวิตของงาน
สถาปัตยกรรม จากการเปลี่ยนแปลงของเปลือกและพื้นผิวภายนอก ภายใต้กาลเวลา
สำหรับงานสถาปัตยกรรม ผู้ออกแบบสามารถให้ชีวิตและภาพลักษณ์ใหม่ๆ แก่อาคาร
ได้มากน้อยเพียงใด ภาพและการสื่อสารของอาคาร ตลอดจนความทรงจำที่เรามีต่ออาคารนั้น
เป็นสิ่งที่จะอยู่คงทนถาวรตลอดไปหรือเราสามารถให้ชีวิตและความทรงจำใหม่ๆ แก่อาคาร
ตลอดจนสร้างความเป็นไปได้ในการเปลี่ยนแปลงของอาคารอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เหล่านี้เป็นคำถามที่หนังสือเล่มเล็กๆ นี้ พยายามที่จะนำเราไปสู่คำตอบ
