นวนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับปัญหาของสังคมอินเดียโดยใช้ฉากในช่วงปี พ.ศ. ๒๔๘๖ ซึ่งเกิดวิกฤติความอดอยากครั้งรุนแรงในรัฐเบงกอล ถือเป็นวรรณกรรมที่ทรงพลังอย่างยิ่ง
ในการตีแผ่ความเป็นมนุษย์ภายใต้ระบบวรรณะผ่านตัวละครอันเป็นภาพลักษณ์ของการตระหนักรู้ในตัวเอง, การปฏิรูปสังคม, ตัวแทนของนักต่อสู้เพื่ออิสรภาพทางสังคม และเรื่องราวของการก้าวลงจากบัลลังก์อำนาจสู่ธรรมดาสามัญ กล่าวได้ว่าเป็นนวนิยายที่มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อประเทศชาติและความเป็นอินเดียได้อย่างชัดเจน