ความมืดมิดชวนสิ้นหวังของภาพยนตร์ดิสโทเปียเสมือนวงจรแห่งหายนะที่รอวันอุบัติในอนาคตหากโลกทุนนิยมยังถูกผลิตซ้ำต่อไปโดยไม่มีอะไรมาหยุดยั้งหรือทำลายมันลง และฮอลลีวูดนี่แหละที่ช่วยให้เราตระหนักถึงความจริงข้อนี้!
ชวนมาแปรเปลี่ยนความหดหู่ซึมเศร้าให้เป็นการมองโลกตามจริง เชื่อมโยงกับแนวคิดของนักทฤษฎีเชิงวิพากษ์ร่วมสมัยที่สำคัญอย่าง อแลง บาดู, เดวิด ฮาร์วีย์, โจดี้ ดีน, และ สลาวอย ชิเชค ผ่านภาพยนตร์ดิสโทเปียที่ “ไม่สิ้นหวัง” ทั้ง 5 เรื่อง โดยฝีมือผู้กำกับจากหลากหลายเชื้อชาติ
เริ่มด้วย “In Time” ความเปราะบางของผู้คนในยุคที่ทุนนิยมคอยเขมือบกินเราอยู่ไม่ไกล ต่อด้วยภาพของอสุรกายยักษ์ทุนนิยมใน “Pacific Rim” ซึ่งประเด็นนี้จะเข้มข้นขึ้นใน “Snowpiecer” อันทำให้เรามองเห็นความรุนแรงของระบบได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ปิดท้ายด้วย “Purge” และ “Anarchy” ที่นำเรากลับไปสู่รากเหง้าของปัญหาที่ดูเหมือนสิ่งเลวร้ายที่สุดจะเป็นความก้าวร้าวในกมลสันดานมนุษย์ หาใช่ระบบทุนนิยมอันรุนแรงที่กลืนกินชีวิตและโลกเราแต่อย่างใด การยอมรับปีศาจภายในตัวเราจึงนับเป็นการกวาดล้างความรุนแรงในทางหนึ่ง ช่วยเพิ่มเสถียรภาพทางใจท่ามกลางระบบทุนนิยมที่จะทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ต่อจากนี้
ภาพยนตร์ดิสโทเปียจึงต่อต้านทุนนิยมอย่างแข็งกร้าว แทนที่จะทำให้ผู้ชมหดหู่ซึมเศร้า แต่กลับมุ่งพิทักษ์เป้าหมายทางการเมืองที่ถูกลืม ทำให้เรามองเห็นความรุนแรงของระบบทุนนิยมโลก และบทบาทของพวกเราในการเข้าไปมีส่วนร่วมในการสืบสานระบบดังกล่าวโดยไม่รู้ตัว
