ผืนผ้าใบ 'สี่มิติ' กว้างใหญ่ไพศาล จากก้นบ่อน้ำแห้งเงียบสงัด ไปถึงกระดิ่งเลื่อนหิมะกรุ๋งกริ๋งในไซเบอร์สเปซ จากกล่องน้ำหอมในถังขยะ ย้อนเวลากลับไปถึงการแล่หนังมนุษย์ทั้งเป็นในแมนจูเรีย และการสังหารหมู่เฟอะฟะในสวนสัตว์ซินเจียง จิตรกรแต้มเหตุการณ์ทีละจุด ทีละสี ที่นั่นบ้าง ที่นี่บ้าง เลอะเลือนมืดมนเหมือนเดินหลงทางในเขาวงกต

จะต้องถอยห่างเพียงใดจึงจะมองเห็นภาพทั้งหมดได้?

จะต้องย้อนเวลาไปไกลสักแค่ไหน สักกี่ทศวรรษ ก่อนถือกำเนิดมาเป็นตัวตน จึงจะเติมเศษเสี้ยวชีวิตให้ครบถ้วนได้

ทางเลือกอีกสาย เดินดุ่มเข้าไปในเขาวงกต ตั้งแต่หน้าแรกไปจนถึงหน้าสุดท้าย ไม่ว่าชอบหรือชัง คำตอบรอคอยอยู่ในนั้นอย่างพร้อมมูลแล้ว

ถ้าคุณเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงนกไขลาน!

 

"ระหว่างที่ผมเขียนเรื่อง ‘บันทึกนกไขลาน’ ผมใช้ชีวิตอยู่ประเทศสหรัฐอเมริกาในฐานะคนแปลกถิ่น ‘ความแปลก’ ที่ว่านี้ตามติดผมเหมือนเป็นเงา และมันตามติดตัวละครเอกในนวนิยายเล่มนี้ด้วยเช่นเดียวกัน" — ฮารูกิ มูราคามิ