นวนิยายายนัวร์ขนาดสั้นสองเรื่องจากผู้เขียน
ฤดูหนาวเมื่อเราพราก
ชายหนุ่มสองคน ณ เส้นขอบของชีวิต คนขับแท็กซี่ผู้มีหลุมลึกอันปวดร้าวในอดีตที่ไม่สามารถปีนกลับขึ้นมาได้ ชีวิตสามัญสิ้นสูญ มีเซ็กส์อันไร้ความรู้สึกไปวัน ๆ กับหญิงสาวผู้ด้านชา ส่วนอีกคนเป็นชายเร่ร่อนไร้บ้านอาศัยอยู่ใต้สะพานในสภาพจิตใจที่เราไม่อาจจะรู้ได้ว่าความจริงเป็นเช่นไรกันแน่ แม้จะมีแมงมุมมาบอก
“เด็กชายใต้พื้นดิน” คือผลงานนวนิยายเรื่องที่ห้าของผม ส่วน “เสียงแมงมุมบอก” ซึ่งเขียนขึ้นก่อนหน้านั้นคือเรื่องที่สาม และเป็นนวนิยายขนาดสั้นเรื่องแรกที่ผมเผยสู่สาธารณะ ผลงานทั้งสองนี้ จริงอยู่ว่าในแง่เนื้อหาต่างเป็นเอกเทศ ไม่มีส่วนใดเชื่อมโยงกัน แต่เมื่อนำมาเรียงต่อกันเช่นนี้ ก็ทำให้ผมฉุกคิดอะไรได้หลายอย่าง โดยทรรศนะส่วนตัวแล้ว แม้ว่าเนื้อหาจะมุ่งสู่ทิศทางเดียวกัน แต่ผมรู้สึกว่าผลงานทั้งสองต่างสะท้อนให้เห็นถึงตัวตนที่แท้จริงของผมอย่างชัดเจนด้วยลักษณะรูปแบบที่แตกต่างกันไป
- Fuminori Nakamura